Kraj Anglia

Stolica: Londyn
Waluta: funt brytyjski (GBP), 1 GBP = 100 pensów
Wiza: wiza nie jest wymagana
Język: angielski
Napięcie: 240 V
Powierzchnia: 130 395 km²
Ludność: 53 012,5 tys.

Anglia Płd. - Wsch.

Anglia Płd. - Zach.

Anglia Pn. - Wsch.

Anglia Pn. - Zach.

Anglia Śr. - Wsch.

Anglia Śr. - Zach.

Anglia Wschodnia

Kornwalia

Londyn

Megapolis symbolicznych budowli, najznamienitszych muzeów i najlepszego clubbingu.

Informacje ogólne

Jedno z najważniejszych miast świata jest nie tylko największym miastem na terenie Unii Europejskiej, ale także wielką chlubą Brytyjczyków, pełną ważnych dla Anglii symboli, które na stałe zapisały się na turystycznej mapie podróżników z całego globu. Charakterystyczne obiekty rozpoznawalne są na całej kuli ziemskiej, a miliony turystów odwiedzających pierwszorzędne galerie sztuki, muzea i teatry świadczą o niezwykłej popularności  z niczym innym nieporównywalnej metropolii. Każdy zdaje sobie sprawę z faktu, że Londyn mógłby pretendować do rangi stolicy Ziemi oraz najważniejszego centrum politycznego, kulturalnego i naukowego. Jest to jeden wielki, miejski organizm, w którym na ulicach rozbrzmiewają dziesiątki języków, w setkach klubów bawią się przybysze ze wszystkich stron świata, a kosmopolityczna atmosfera udziela się turystom zwiedzającym miasto na wielodniowych wycieczkach. Londyn ma wiele cech, dzięki którym człowiek czuje się jak u siebie, ale jednocześnie jest zafascynowany elegancją ulic i morzem atrakcji zalewającym nawet najodleglejsze dzielnice. W Londynie można poczuć wolność pomimo kilku milionów mieszkańców stolicy imperium brytyjskiego, którzy żyją na terenie ponad 30 dzielnic. Wszystkie elementy scalają się w nierozerwalną całość, która dla turysty jest tak fascynującym światem, że nawet w marzeniach podróżniczych zawsze chce wracać do ideału elegancji, ukrytych przyjemności, magicznych miejsc, ekscytujących zabytków i licznych parków nigdy niepozwalających na nudę. Odkrywanie krok po kroku tego miasta to czysta przyjemność, chociaż tak naprawdę jedna wycieczka do Londynu to zdecydowanie za mało i w swoich planach urlopowych koniecznie trzeba zarezerwować miejsce na kolejną wizytę.

Pod pojęciem Londyn kryje się kilka definicji związanych z administracją, największym centrum finansowym świata, największą giełdą w Europie, ośrodkiem medialnym i historycznymi hrabstwami Middlesex, Kent, Surrey, Essex i Hertfordshire. Ponad trzydzieści gmin składających się na Londyn pokrywa ponad 600 mil kwadratowych rozłożonych wzdłuż Tamizy przecinającej miasto od południowego-zachodu do wschodu. W Londynie oficjalnie mieszka ponad 8 milionów ludzi, z czego znaczny procent mieszkańców pochodzi z Azji, Afryki, Karaibów i pozostałych państw europejskich, zwiększając tym samym skalę ludności wraz z przyległymi miastami do ponad 20 milionów mieszkańców. Londyn kojarzy się przede wszystkim z dwupiętrowymi autobusami miejskimi, czerwonymi budkami telefonicznymi, Big Benem, gwardią królewską w wielkich czapach, charakterystycznymi taksówkami i rodziną królewską, więc o tych symbolach warto pamiętać w trakcie zwiedzania.

Zawiła historia Londynu wskazuje na rok 43 n.e. i Rzymian, którzy najechali wyspę i w tym miejscu postanowili założyć obóz, chociaż według legend założycielem miasta był Brutus, który po pokonaniu biblijnych gigantów Magoga i Goga przybył do Brytanii, aby zbudować „Nową Troję”. Faktycznie jednak w miejscu dzisiejszego mostu London Bridge zorganizowano przeprawę rzeczną, a Rzymianie oznaczyli centrum Londinium tzw. kamieniem londyńskim widocznym obecnie na Cannon Street. Rozwojowi sprzyjała rzeka i port morski przyjmujący statki z kontynentu, założenie biskupstwa oraz otoczenie grodu murami. Stolica Anglii przeniosła się do Londynu z Winchesteru po wybudowaniu Pałacu Westminsterskiego, który stał się siedzibą dworu królewskiego, polityczną stolicą narodu angielskiego i oknem na świat Wysp Brytyjskich, pełnym cechów rzemieślniczych i gildii kupieckich. Wyjątkowe zasługi dla rozbudowy miasta mieli władcy z dynastii Tudorów oraz Elżbieta I zainteresowana generalnie ekspansją kolonialną Anglii, niemniej kres świetności przyszedł wraz z wielkim pożarem w roku 1666, który strawił większość miasta. W spalonej stolicy odbudowanej z udziałem autora koncepcji architektonicznej – Christophera Wrena, powstało wiele arcydzieł budowlanych, które świetnością prześcignęły konkurentów z europejskiego kontynentu. Już w XVIII wieku był to najliczniejszy ośrodek Europy, któremu sprzyjała rewolucja przemysłowa i pozycja polityczna Wielkiej Brytanii rozszerzającej swoje wpływy na cały świat. Przedsięwzięcia budowlane zostały nadszarpnięte bombardowaniami hitlerowskimi podczas II wojny światowej, niemniej przestrzenny plan zagospodarowania miasta pozytywnie wpłynął na powstanie dzielnic-ogrodów i przetrwanie wielu średniowiecznych pereł architektury.

Centrum z najważniejszymi atrakcjami jest proporcjonalne w stosunku do całego miasta, niemniej jest większe od niejednej, przeciętnej stolicy europejskiej. Najciekawsze miejsca położone są w granicach pierwszej strefy metra i skupiają się głównie na lewym brzegu Tamizy, tworząc swoistą mieszankę tradycyjnej, wiktoriańskiej Anglii i wspaniałych przykładów współczesnej architektury. Londyn nie ma miejsca, które można przyjąć za jednoznaczny punkt orientacyjny, więc bez względu na to czy zwiedza się miasto indywidualnie, czy na zorganizowanej wycieczce, trasy przebiegają w możliwie najróżniejszych konfiguracjach. Każde miejsce związane jest z jakimś ważnym wydarzeniem historycznym czy wybitną postacią. Dla turystów istotną informacją jest brak opłat za wstęp do większości muzeów i galerii. Warto dodatkowo zaopatrzyć się w którąś z kart turystycznych lub karnetów zniżkowych na przejazdy, by w pełni cieszyć się urokami miasta, pamiętając jednak, że są to zbyt duże przestrzenie miejskie aby przemieszczać się pieszo.

Sercem Londynu i dzielnicą finansową jest City znane także jako Square Mile, czyli „kwadratowa mila” stanowiąca niezapomnianą satysfakcję turystycznej wizji wielkiego miasta. W miejscu, gdzie obecnie wznoszą się szklane tafle biurowców, powstało rzymskie Londinium, o którym świadczą relikty amfiteatru udostępnione zwiedzającym w Guildhall Art Gallery i tam należy szukać początków wielkiego miasta. Tam też znajduje się centrum administracyjne kraju pełne georgiańsko-wiktoriańskiej zabudowy z takimi budynkami jak: otwarty dla zwiedzających ratusz Guildhall, upamiętniający wielki pożar Monument w formie doryckiej kolumny z udostępnionym tarasem widokowym oraz Museum of London najlepiej opowiadające o Square Mile. Na obszarze tym znajduje się kilkadziesiąt pięknych świątyń (m. in. Temple Church z unikatową rotundą znaną z ekranizacji powieści „Kod Leonarda da Vinci”), niemniej obowiązkowym punktem każdej wycieczki jest katedra św. Pawła – barokowa ikona Londynu ukończona w 1711 r., charakteryzująca się ogromną, monumentalną kopułą nawiązującą do bazyliki św. Piotra w Rzymie. Kolosalna konstrukcja oferuje wspaniałe galerie widokowe dźwigające tysiące ton kamienia i ołowiu, ogromne wnętrze z licznymi pomnikami, tablicami nagrobnymi i kryptami oraz szereg skarbów sakralnych, zdumiewających swoim bogactwem. Kolejnym wspaniałym zabytkiem City jest Tower of London – dawne więzienie i symbol surowych kar, reklamowane jako najwspanialsza budowla obronna Anglii, wzniesiona w XI wieku dla Wilhelma Zdobywcy. Dowodem wielowiekowej historii odkrywanej podczas zwiedzania jest Biała Wieża wznosząca się pośrodku dziedzińca, Brama Zdrajców od strony Tamizy, Krwawa Wieża dla więźniów czy kaplica św. Jana będąca najstarszą świątynią Londynu. Najważniejszym miejscem są jednak komnaty Waterloo Barracks z insygniami królewskimi i prawdziwymi skarbami pochodzącymi z XVII wieku. Twierdzą opiekują się charakterystyczni strażnicy nazywani „Yeoman Warder”, skłonni także do pozowania do zdjęć. Największy symbolem Tower są natomiast kruki, które według legend tak długą będą przesiadywały na murach twierdzy, jak długo istnieć będzie imperium brytyjskie. Odpoczywając na ławeczkach przed Tower można jednocześnie podziwiać statki płynące po Tamizie oraz najbardziej znany londyński most – Tower Bridge, wzniesiony w 1894 r. i  charakteryzujący się sławną sylwetką z dwiema potężnymi wieżami oraz podnoszonymi przęsłami.

W planach zwiedzania pod żadnym pozorem nie powinno zabraknąć obszaru kryjącego się pod nazwą Westminster, gdzie znajduje się szereg najbardziej znanych punktów turystycznych Londynu. W sercu politycznym kraju odbywają się wszystkie najważniejsze uroczystości, a nad Tamizą wyrastają wieżyczki siedziby brytyjskiego parlamentu – Hause of Parlament – jednego z najwspanialszych gmachów Londynu, przytłaczającego ogromem, neogotycką architekturą i dostojeństwem wizualnym. Do kompleksu należy kolejny symbol wielkiego Londynu – słynny Big Ben, odmierzający czas Anglikom od 1859 r., a także Wieża Klejnotu upiększająca cały gmach odbijający się w wodach Tamizy. W cieniu Parlamentu znajduje się następny słynny zabytek – Opactwo Westminsterskie uznawane za najładniejszy i największy kościół gotycki w Londynie. Jest to jedna z najważniejszych świątyń wyznania anglikańskiego, która od czasu powstania i rozbudowy w XIII wieku była świadkiem koronacji brytyjskich królów. Skarbów wewnątrz świątyni jest tak wiele, że na zwiedzanie (najlepiej z przewodnikiem), trzeba wygospodarować należytą ilość czasu i pamiętać o ustawiających się tam kolejkach turystów czekających na zwiedzanie. Zupełnie odmienną, ale równie ważną świątynią jest katedra Westminsterska – olbrzymia świątynia z końca XIX wieku, której pomarańczowe cegły, wysoka wieża i neobizantyjska bryła zupełnie nie pasują do londyńskiej zabudowy, ale są chętnie odwiedzane przez turystów ze względu na wyjątkowy charakter.

Na pieszo spod Parlamentu bardzo szybko można przedostać się na dawne przedmieścia średniowiecznego Londynu, czyli w okolicę parków St. James Park i St. James Square, ulubionych przez monarszą arystokrację. Obok klubów dżentelmenów i luksusowych hoteli wznosi się następny z symboli miasta – Pałac Buckingham – stała siedziba królowej brytyjskiej wzniesiona w 1702 r. dla księcia Buckingham jeszcze w wiejskim otoczeniu. Chociaż sama sylwetka pałacu niekoniecznie należy do budowlanych arcydzieł, zawsze gromadzą się pod nią turyści, którzy w wyznaczonych terminach mogą zwiedzić czerwono-złotą Wielką Salę, Galerię Królowej z obrazami wybitnych malarzy czy stajnię królewską Royal Mews ze złotym powozem króla Jerzego III. Podczas zwiedzania pałacu warto mieć przy sobie aparat, by sfotografować uroczystą zmianę warty gwardzistów w czerwonych mundurach i czarnych czapach, która w zależności od pory roku odbywa się codziennie lub w dni parzyste zawsze o 11:30.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

O miano ścisłego centrum miasta walczy plac Trafalgar Square łączący kilka nigdy niepustoszejących ulic. Przesiaduje tam zawsze mnóstwo turystów czekających na wejście do Galerii Narodowej, a londyńczycy w tym właśnie miejscu witają zawsze Nowy Rok. Każdy fotografuje wysoką kolumnę Nelsona pilnowaną przez cztery wielkie lwy, konny pomnik Karola I oraz fontanny dające chłodny podmuch w upalne dni. Po zobaczeniu przynajmniej z zewnątrz kościoła św. Marcina na Polach, warto w stronę Tamizy podążyć Aleją Whitehall, skupiającą siedziby najważniejszych instytucji państwowych, by przekonać się o politycznej dostojności stolicy Wielkiej Brytanii. Spacerem można przykładowo wrócić z powrotem pod Parlament lub przekroczyć most Westminster Bridge i zafundować sobie przejażdżkę największym na świecie kołem widokowym London Eye, które powstało dla uczczenia końca XX wieku i w jednej chwili może udźwignąć kilkaset osób.

Drugim miejscem uznawanym za centralny plac Londynu jest Piccadilly Circus, na którym można odkryć wielonarodowościową atmosferę kłębiącego się tłumu, miejski czar i atrakcyjność miasta. Ta dziwna przestrzeń miejska zaprojektowana w 1812 r. znana jest przede wszystkim z wielkich reklam od lat zasłaniających jeden z budynków oraz ze skrzydlatej fontanny przedstawiającej Anioła Chrześcijańskiego Miłosierdzia, pod którym na schodach zawsze przesiadują turyści i londyńska bohema. Warto przy okazji pokręcić się po pobliskich ulicach pełnych wspaniałych kamienic, ekskluzywnych sklepów i pubów, doskonałych na popołudniową herbatę lub po prostu wsiąść do piętrowego autobusu i przejechać się dawnymi, zatłoczonymi, reprezentacyjnymi przedmieściami Mayfair i Marylebone. Warto przykładowo zwrócić uwagę na najprężniej działającą pod względem handlowym arterię Oxford Street oraz ulicę Bond Street zaliczaną do najbardziej ekskluzywnych ulic Londynu. Dreszczyk emocji można przeżyć na Baker Street, po której przechadzał się fikcyjny bohater powieści i opowiadań kryminalnych Arthura Doyle'a –  Sherlock Holmes i ostało się kilka pamiątek po słynnym detektywie (muzeum i sklep z pamiątkami).
Niesamowitym zakątkiem Londynu jest dzielnica Soho, w której można złapać londyńskiego bakcyla i poznać kwintesencję wąskich uliczek i placów (np.: plac Leicester Square, wokół którego skupiają się kluby muzyczne tłumnie odwiedzane w każdy weekend), a także dzielnica Chinatown przypominająca Hongkong w pigułce. Mnóstwo sklepów i restauracji, w których chętnie przesiadują turyści można także znaleźć w dzielnicy kryjącej się pod nazwą „Covent Garden”, gdzie zawsze pełno jest ulicznych grajków, mimów i samozwańczych artystów.

Również po drugiej stronie Tamizy znajdują się ciekawe dzielnice: Lambeth i Southwark, w których wytyczono szlaki spacerowe, pokazujące jak wygląda codzienne życie mieszkańców miasta poza ścisłym centrum. Natknąć się tam można na wiele ciekawych gmachów (np.: budynek dawnego ratusza County Hall) oraz atrakcje w postaci: London Aquarium, kilku liczących się galerii oraz szeregu budynków z przestrzeniami handlowo-restauracyjnymi. Każda z pozostałych dzielnic charakteryzuje się jakąś indywidualną ciekawostką i tak przykładowo: w Kensington znajduje się pałac, w którym pomieszkiwała księżna Diana, Knightsbridge ma opinię najbardziej snobistycznej dzielnicy ozdobionej przez słynny dom towarowy Harods, Notting Hill słynie z filmu o tej samej nazwie i licznych karnawałów ulicznych, Docklands dysponuje kompleksem wieżowców wzniesionych na terenie dawnych doków portowych, natomiast w Greenwich można przekroczyć umowną granicę pomiędzy dwoma półkulami Ziemi, czyli iluzoryczny południk zerowy, od którego wylicza się współrzędne czasu na całym globie. Mnóstwo wycieczek zahacza także o narodowy skarb piłkarski – Wembley, gmach Kopuły Milenijnej O2 Arena oraz Królewskie Ogrody Botaniczne z akwarium tropikalnym i cieplarnią w Kew Gardens.

Wielu turystów, dla których podstawowe atrakcje nie mają już tajemnic, powraca do Londynu, by z wielką uwagą przyjrzeć się tamtejszym galeriom i muzeom, będącym świątyniami światowej sztuki i kultury. Nie sposób ich wszystkich wymienić, ale warto wiedzieć, że do najchętniej odwiedzanych i wręcz uwielbianych należą: Galeria Narodowa (National Gallery) z dziełami malarskimi światowej klasy stworzonymi przez najwybitniejszych artystów; Narodowa Galeria Portretu (National Portrait Gallery) prezentująca malarski i fotograficzny panteon portretów znamienitych osobistości; Galeria Tate Britain ze zbiorami eksponującymi sztukę brytyjską (malarstwo i rzeźba) od XVI wieku do współczesności; Muzeum Figur Woskowych Madame Tussaud będące niesamowitą kolekcją woskowych podobizn znanych osobistości z całego świata i nie tylko; Muzeum Brytyjskie (British Museum) – jedno z największych na świecie muzeów historii starożytnej ze wszystkich zakątków globu; Imperialne Muzeum Wojny poświęcone militariom z różnych okresów; Galeria Tate Modern z najbogatszą na świecie kolekcją sztuki współczesnej; Muzeum Wiktorii i Alberta – największe na świecie muzeum sztuki użytkowej i rzemiosła, Muzeum Historii Naturalnej fascynujące kolekcjami z rozmaitych dziedzin nauki. Intrygujące jest także Muzeum Śmierci (London Dungeon), w którym można: zobaczyć ekspozycje skupione na karze śmierci, dowiedzieć się czegoś więcej o Kubie Rozpruwaczu, przepłynąć się „rzeką śmierci” i doświadczyć wirtualnie wielkiego pożaru z 1666 r. Takich placówek światowej klasy jest znacznie więcej, dlatego jeśli ktoś lubi spacerować po muzealnych salach powinien wcześniej przygotować sobie odrębną mapkę z wybranymi placówkami.

Podobnie rzecz się ma do londyńskich parków, których łączna powierzchnia zadziwia, a otwarte przestrzenie pełne zieleni gwarantują mnóstwo atrakcji i należyty relaks po karkołomnym zwiedzaniu miasta. Parkowe dziedzictwo sięga XVII wieku i jest rezultatem wielkich koncepcji powielanych później w wielu zakątkach świata. Najbardziej znany jest Hyde Park z nieco przereklamowanym „zakątkiem mówców” służącym swobodnemu wygłaszaniu opinii i myśli. W parku można posiedzieć na gładkiej trawie, popływać łodzią po stawie lub wypocząć na leżaku. Przy Ogrodach Kensington znajduje się słynna sala koncertowa Royal Albert Hall, pięknymi domami wiktoriańskimi otoczony jest Holland Park z teatrem na otwartym powietrzu, w sercu Berkley Square Gardens można podziwiać wspaniałe rzeźby, natomiast ulubionym miejscem spacerowym turystów jest St. James’s Park znajdujący się w pobliżu Pałacu Buckingham. Wystarczy jednak spojrzeć na mapę Londynu, by przekonać się, że terenów zielonych jest znacznie więcej i jeśli ktoś ma dosyć zwiedzania sal muzealnych, zawsze może przysiąść na ławce i zastanowić się nad planem kolejnego dnia.

Na Londyn można także spojrzeć z poziomu rzeki, gdyż po Tamizie do najważniejszych atrakcji kursuje mnóstwo statków wycieczkowych. Inspirujące jest także zwiedzanie Londynu nocą, ponieważ stolica nie ma sobie równych jeżeli chodzi o ilość pubów, klubów muzycznych, sal koncertowych i lokali nocnych rozmaitej klasy, znajdujących się praktycznie w każdym zakątku miasta. Oferta jednej stolicy jest tak bogata, że mogłaby zaspokoić potrzeby niejednego, przeciętnej wielkości kraju i zasługuje na miano „numeru jeden” na globie.

Kuchnia

Kuchnia brytyjska po okresie kulinarnego zastoju wraca do łask i staje się jedną z najbardziej rozpoznawalnych kuchni świata, opartych na narodowych tradycjach. Turyści muszą jednak uważać, gdyż część restauracji nie idzie z duchem czasu i nadal serwuje potrawy spod znaku: dużo, tłusto i kalorycznie. Bywa jednak, że zgodnie ze współczesnymi zapatrywaniami, wysmażone mięso zanurzone w ciężkim sosie zostało wyparte przez potrawy określane mianem Modern British, które polegają na dowolnym łączeniu tradycyjnych smaków, składników i technik z pomysłami wywodzącymi się z innych narodów, zadomowionych „na wyspach” od wielu lat. Przeszłość kolonialna zagwarantowała całe bogactwo aromatycznych przypraw i wzbogaciła kuchnię o indyjskie curry oraz smaki tajskie, chińskie, indonezyjskie i arabskie. W dużych miastach można spotkać także ogrom restauracji tureckich, wietnamskich, rosyjskich i meksykańskich, które urozmaicają niekiedy tendencyjne, brytyjskie potrawy. Być może trudno odnaleźć się w tej skomplikowanej mieszance smaków z całego świata, ale każdy wytrawny smakosz z pewnością znajdzie coś dla siebie.

W każdym pubie na śniadanie można zamówić typowe angielskie tosty i jajka z plastrami bekonu, chociaż twardzi Brytyjczycy pałaszują również fasolkę w sosie pomidorowym, parówki lub podobną do kaszanki wędlinę z kaszy jęczmiennej, owsa i krwi wieprzowej – black pudding. Zawsze można zamówić płatki zbożowe z mlekiem lub owsiankę oraz kawę bądź herbatę z mlekiem lub bez. Po sytym śniadaniu nieprędko przychodzi głód, więc dla turystów wybierających się na wielogodzinne zwiedzanie kaloryczny posiłek może okazać się dobrym rozwiązaniem.

Lunch zwany także Ploughman’s lunch jada się przeważnie w pubach między 12 a 14 godziną. Na talerzu ląduje najczęściej chleb, jakiś gatunek żółtego sera, szynka, pasztet i mieszanka warzyw w marynacie lub po prostu zwykły brytyjski sandwich przygotowany na wiele sposobów.

Charakterystycznym daniem obiadowym spotykanym w wielu miejscach jest fish and chips, czyli ryba z frytkami polana najczęściej specyficznym sosem HP Brown Sauce zrobionym przeważnie z octu z dodatkiem przypraw i ekstraktu owocowego. Danie takie przywędrowało do Anglii z Hiszpanii i Portugalii podczas XVIII-wiecznych wędrówek Żydów. Wrażliwe żołądki może poruszyć „zestaw obiadowy” w postaci sterty ziemniaków z rzuconymi na górę grubymi kiełbasami polanymi sosem gravy zrobionym z tłuszczu, mąki, skrobi kukurydzianej i ziół maranty. W każdym posiłku przygotowanym dla dużej rodziny powinna także znaleźć się pieczeń w postaci solidnej porcji mięsa drobiowego, jagnięciny, wołowiny lub wieprzowiny z pieczonymi ziemniakami. Najpopularniejszym daniem w takim właśnie zestawie jest sunday roast podawane z sosem pieczeniowym, ziemniakami, zestawem gotowanych warzyw, często z dodatkiem pikantnego placka yorkshire pudding. Mięso jest także podstawą fast food’ów, z których najsłynniejszy jest brytyjski beefburger.

Przykładowe dania:

Devilled kidneys – pikantne cynaderki baranie.

Beef Wellington – polędwica wołowa z grzybami, pasztetem, zapiekana w cieście francuskim.

Pudding – lekkie ciasto przyrządzane z jaj, maki, masła, mleka, kaszy manny, o konsystencji stałego kremowego budyniu, podawane jako danie główne lub na słodko.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Mince pies – paszteciki w cieście, z mielonego mięsa w różnym zestawieniu lub jako babeczki z kruchego ciasta z nadzieniem słodkiej mieszanki owoców i przypraw nasączonych rumem lub brandy.

Faggot – potrawa z pieczonych podrobów wieprzowych z groszkiem i ziemniakami.

Pork pie – mięso wieprzowe zapiekane w cieście.

Lancashire hotpot – potrawka z jagnięciny duszonej z cebulą, przykryta plasterkami ziemniaków i zapieczona.

Queen of Puddings – smażone w cukrze owoce posypane kruszonką.

Brytyjczycy nie stronią od deserów, więc w wielu miejscach można kupić trifle – ciasto biszkoptowe przekładane galaretką, kremem mleczno-jajecznym (custrad) i owocami lub różne puddingi: na parze z rodzynkami spotted dick (tzw. deser szkocki), ciasto biszkoptowe w syropie – treacle tart, pudding imbirowy ginger pudding.

Mieszkańców Wysp Brytyjskich kojarzy się głównie z rytuałem picia popołudniowej herbaty „at five o’clock”. Wybór gatunków herbat przyprawia o zawrót głowy, a tradycja prowadzenia przytulnych herbaciarni sięga XVIII stulecia. Herbacie (najlepiej earl grey) powinny towarzyszyć słodkie bułeczki upieczone w foremce zwane „mufinkami” oraz okrągłe ciasteczka maślane crumpets. Aromatyczny napój pijany jest przeważnie z mlekiem, aczkolwiek sama godzina jego podawania jest bardzo umowna.

Na piwo najlepiej wybrać się do jakiegoś wiejskiego pubu, gdzie złocisty trunek nalewany jest za pomocą pompki ręcznej bez ciśnienia gazowego, niemniej ilość brytyjskich pubów w miastach może miło zaskoczyć szanujących się piwoszy. W Wielkiej Brytanii produkuje się różne gatunki piwa, a przesiadywanie w pubie jest niemalże podstawową czynnością wykonywaną każdego dnia. Typowo angielskim gatunkiem ciemno lub jasnobrązowego piwa jest Ale wytwarzane przy pomocy drożdży górnej fermentacji o całej palecie smaków słodkich i gorzkich oraz smaku „lekko maślanym” – butter-like taste. W pubach pija się także ciemne portery uzyskiwane z palonego słodu, gorzkawe stouty i mocne wina jęczmienne barley wine. Wycieczka do Anglii nie powinna się oczywiście obejść bez spróbowania co prawda irlandzkiej, ale najpopularniejszej odmiany irish stouta – Guinness oraz Murphy’s Irish Stout. Znaną marką piwa dolnej fermentacji jest przykładowo Carling i Foster’s. Chociaż picie wina w Wielkiej Brytanii nie jest aż tak popularne jak w innych krajach, najlepsze trunki wytwarza się ze śliwki damasceńskiej i czarnego bzu. Popularnym napojem alkoholowym jest także cydr produkowany z dojrzałych jabłek (często nosi nazwę scrumpy).

Obyczaje

Wielka Brytania jest nowoczesnym krajem z kilkoma ciekawymi obliczami. Z jednej strony typowi Brytyjczycy kładą duży nacisk na utrzymywanie tradycji, natomiast z drugiej strony, w tym wielonarodowościowym kraju mieszka mnóstwo obcokrajowców, którzy w ciągu wielu lat wykształcili odmienny styl życia i obchodzą własne święta. Turyści przybywający tam z wielu stron świata muszą przyzwyczaić się do wielu charakterystycznych norm obowiązujących wyłącznie na terenie Wysp Brytyjskich.

Jednymi z najważniejszych miejsc, w których wyspiarze spędzają czas, są słynne puby podzielone na te bardziej tradycyjne, gdzie goście skupiają się na piciu piwa i konsumpcji przekąsek oraz lokale z telebimami wyświetlającymi mecze angielskiej ligi piłki nożnej Premiership. Wizyta w pubie może być ciekawym doświadczeniem również ze względu na zgromadzone tam pamiątki, archiwalne przedmioty i dokumenty upamiętniające wydarzenia historyczne. Wiele pubów jest nawet celem tematycznych wycieczek, na których turyści poznają historię jakiegoś legendarnego wydarzenia lub dzieje osób związanych z miejscem (np. ze słynnym Kubą Rozpruwaczem, kapitanem Cookiem czy Sherlockiem Holmesem). Wolne chwile Brytyjczycy spędzają także na piknikach poza miastem lub w wielkich parkach miejskich, na wyścigach konnych, festiwalach i oglądaniu rozmaitych wydarzeń sportowych. Dowodem na uszanowanie tradycji są huczne obchody urodzin królowej oraz świąt narodowych celebrowanych w zamku Windsor i Pałacu Buckingham.

Brytyjczycy znani są z wyjątkowego, często autoironicznego poczucia humoru i instynktownego dążenia do kompromisu, chociaż nie zawsze zgadzają się z decyzjami podejmowanymi przez rodzinę królewską, a patriotyzm przybiera dość ekscentryczne formy. Dumą mieszkańców Wysp Brytyjskich są przede wszystkim sporty narodowe z licznymi osiągnięciami w skali światowej, uniwersytety kształcące wybitne osobistości naukowe i literackie oraz różne odmiany muzyki popularnej, które na wyspach mają swoje źródła.

Anglicy piją najwięcej herbaty na świecie i nie bez powodu najbardziej znanym rytuałem, chociaż już nie tak mocno akcentowanym,  jest słynne picie popołudniowej herbaty o 17:00, czyli „at five o’clock”, bardzo często przywoływane w literaturze i filmie. Święta państwowe są przeważnie wolne od pracy i obowiązują w całym Zjednoczonym Królestwie. Na wyspach świętuje się Nowy Rok, Boże Narodzenie i Wielkanoc, ale także Halloween, Dzień Pamięci obchodzony ku czci żołnierzy poległych w wojnach, Tłusty Czwartek poprzedzający Wielki Post, Dzień św. Jerzego – patrona Anglii i Dzień Guya Fawkesa – huczne zabawy, pokazy sztucznych ogni i festyny związane z rocznicą wykrycia tzw. spisku prochowego Guya Fawkesa, będącego próbą wysadzenia Izby Lordów w roku 1605.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Główną religią jest jedna z gałęzi chrześcijaństwa – anglikanizm wywodzący się z tradycji protestanckiej, niemniej większość grup etnicznych mieszkających na terenie wysp nadal zachowuje własną odrębność kulturową, językową i religijną (islam, hinduizm, sikhizm, judaizm, buddyzm). Anglicy stanowią największą grupę mieszkańców Wielkiej Brytanii wraz z mieszkającymi w osobnych krainach administracyjnych Szkotami, Walijczykami i Irlandczykami. Dlatego, gdy ma się na myśli całą Wielką Brytanię, nie należy używać wspólnego określenia Anglia, oddzielając to określenie od Szkocji, Walii i Irlandii.

Oprócz obowiązującego ruchu lewostronnego na turystów zwiedzających kraj czekają takie ciekawostki jak osobne krany do zimnej i ciepłej wody, kołatki do drzwi zamiast dzwonków i zwyczaj pisania jedynki jedną kreską (napisana inaczej odczytywana jest jako siódemka). W Wielkiej Brytanii używa się specjalnych wtyczek do prądu, piwo leje się na pinty (około 0,5 l), odległość i prędkość odmierza w milach, wysokość w stopach oraz stosuje galony brytyjskie, a także uncje i funty w przypadku materiałów sypkich.

W restauracjach do rachunku dodaje się zwykle 10%, jeśli nie została dodana opłata tzw. „service charge” i tak samo jest w przypadku taksówek. W pubach zamiast napiwków przyjmowana bywa oferta drinka dla obsługi. Anglicy są bardzo przepisowi jeśli chodzi o prowadzenie pojazdu, a także uchodzą za zdyscyplinowanych, ustawiających się nawet w kolejce do autobusu. Ceniona jest tam umiejętność atrakcyjnego opowiadania o sobie, aczkolwiek na zaprzyjaźnienie się z Brytyjczykiem potrzeba odpowiednio dużo czasu. Pozostałe normy i obyczaje nie odbiegają od ogólnie przyjętych w Europie.

Aktywny wypoczynek

Krajobraz Anglii jest bardzo zróżnicowany, a Brytyjczycy uwielbiają sport, dlatego przed turystami otwiera się wiele możliwości uprawiania sportów podczas urlopu. Bardzo mocno rozwinięta jest turystyka piesza, a dla wędrowców przygotowano świetne szlaki wędrowne, z których lepiej nie schodzić szczególnie podczas zwiedzania wrzosowisk i miejsc trudnodostępnych. Należy jednak pamiętać o tzw. prawie dostępu oznaczającym, że jeśli jest to ścieżka piesza, to nie wolno po niej jeździć rowerem. Szalki piesze wytyczono wzdłuż wybrzeży, w pasmach gór, w dolinach rzek i na terenach przemysłowych bogatych w zabytki. Sieć najważniejszych tras nazywa się National Trails i jest podzielona na regionalne o różnym zróżnicowaniu sprawnościowym. Najwięcej szlaków można znaleźć w Devonie, Kornwalii, Yorkshire, Peak District i Lake District. Tras rowerowych jest również pod dostatkiem i łączą najczęściej najpopularniejsze regiony turystyczne.

Mnóstwo możliwości uprawiania sportów wodnych ze względu na warunki pogodowe oferuje niemalże całe wybrzeże. W całej Wielkiej Brytanii niezwykle popularne jest uprawianie surfingu, windsurfingu i żeglarstwa, gdyż silne wiatry wiejące na wszystkich wybrzeżach idealnie nadają się do ubarwiania tych dyscyplin. Ze zdradliwych wód English Channel i Kanału Bristolskiego powinni raczej korzystać doświadczeni surferzy. Ambitniejsi entuzjaści podniesionej adrenaliny mogą także wspinać się na wysokie klify znajdujące się często w sąsiedztwie plaż.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

W wolnych chwilach można wędkować, latać balonem, jeździć konno i koniecznie zagrać w krykieta bądź polo. Najchętniej oglądanym sportem w Anglii jest piłka nożna, więc boiska i kluby piłkarskie znajdują się prawie w każdym mieście, a jeśli ktoś nie boi się siniaków powinien spróbować swoich sił w innym narodowym sporcie – rugby. Wyspy Brytyjskie są również kolebką golfa, który pozostał ogólnodostępnym sportem. Popularnością cieszy się oglądanie wyścigów konnych i obstawianie zakładów bukmacherskich, chociaż swoich zwolenników ma także kolarstwo górskie, wyścigi samochodowe i tenis.

Wycieczki Fakultatywne

Hrabstwo Kent – prześliczna kraina zwana „Ogrodem Anglii”, położona w bliskim sąsiedztwie Londynu i objęta komunikacją miejską stolicy, bogata jest w zabytki i odzwierciedla długą historię Anglii. Kent wyróżnia także uroda krajobrazów i interesujące scenerie z przeważającymi pagórkami i chętnie odwiedzanym wzgórzem Bestom’s Hill. Powszechne są tam piece suszące chmiel oraz całe plantacje tej rośliny nadającej angielskiemu piwu wyjątkowego posmaku. Jest to również hrabstwo położonej najbliżej kontynentalnej Europy, z którą łączy je ukryty pod ziemią Eurotunel. Kent skupia więcej pięknych domostw niż jakiekolwiek inne hrabstwo, a także oferuje wyjątkowe krajobrazowo rezerwaty przyrody. Słowo Kent pochodzące z języka celtyckiego oznaczało „granicę”, którą zaatakowały najpierw rzymskie wojska Juliusza Cezara, a w najnowszej historii hitlerowskie lotnictwo podczas II wojny światowej w osławionej Bitwie o Anglię. Zawsze ważną funkcję pełniło biskupstwo Canterbury i tam właśnie w wieku XIV powstały słynne „Opowieści Kanterberyjskie”, spisane przez pielgrzymów zdążających do grobu świętego męczennika Tomasza Becketa i uważane za kluczowe dzieło narodzin literackiego języka angielskiego. Leżące na wschodnim wybrzeżu Dover jest jednym z największych portów pasażerskich Europy i właśnie tam lądują współcześni zdobywcy wyruszający na zwiedzanie poszczególnych zakątków Wysp Brytyjskich.

Canterbury – miasto, które urosło do rangi jednego z najważniejszych symboli Anglii za sprawą wyjątkowej katedry wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Arcybiskupstwo w tym mieście jest centralną władzą anglikańskiego Kościoła o dużej wartości historycznej. Canterbury nie jest dużym miastem, dlatego wąskie uliczki ze średniowiecznymi domami często pękają w szwach od nadmiaru turystów pragnących poznać niezwykłe dzieje miasta sięgające czasów celtyckich. Właśnie w tym miejscu wzniesiono fort na bagnach, zamieniony w I w. n.e. w garnizonowe miasto Rzymian. Kiedy kilka stuleci później papież wysłał św. Augustyna, by nawracał Brytanię na chrześcijaństwo, dało to początek świątyni Christ Church, z której wywodzi się obecna katedra. W klasztornych murach na zlecenie króla Henryka II w roku 1170 zamordowano arcybiskupa Tomasza Beketa, którego bardzo szybko ogłoszono świętym. Do grobu zmarłego śmiercią męczeńską dostojnika zaczęli pielgrzymować wierni i to właśnie zainspirowało niejakiego Geoffreya Chaucera do stworzenia „Opowieści Kanterberyjskich” dających początek literackiemu językowi Anglii. Do katedry oficjalnie zwanej Kościołem Macierzystym Kościoła Anglii i siedzibą prymasa Anglii prowadzi brama Christ Church ze współczesną rzeźbą Chrystusa, a zaraz za nią znajduje się dziedziniec katedralny. Sama świątynia powstająca wysiłkiem wielu pokoleń jest wybitną budowlą odznaczającą się niesamowitą monumentalnością, piękną architekturą, kunsztowną rzeźbą oraz nastrojowym wnętrzem, kryjącym między innymi grobowiec króla Henryka IV i królowej Joanny z Nawarry. Tajemniczy mrok podkreślają XII-wieczne witraże, natomiast dreszcz emocji przechodzi po plecach w trakcie oglądania tego, co pozostało po zniszczonym przez Henryka VIII sanktuarium Tomasza Becketa. Jest to Ołtarz Ostrza Miecza z narzędziem zbrodni, od którego zginął święty. Chociaż inne zabytki pozostają w cieniu katedry, warto pokusić się o spacer, by przynajmniej z zewnątrz zobaczyć opactwo św. Augustyna i kościół św. Marcina uznawany za jeden z najstarszych w Anglii. Ponadto nie zaszkodzi pokręcić się po ulicy High Street z szachulcowymi domami i zajrzeć do ciekawego Muzeum Rzymskiego.

Dover – jeden z największych pasażerskich portów Europy jest dla większości turystów swoistą „bramą do Anglii” i właśnie w tym miejscu po raz pierwszy podróżnicy schodzą na ląd, by wyruszyć na zwiedzanie Wysp Brytyjskich. Już z pokładu promu można podziwiać charakterystyczne białe klify, z których przy dobrej pogodzie widać brzegi Francji. Dover założyli przed wiekami Rzymianie, by z tego miejsca wyruszać na podbój Wielkiej Brytanii, natomiast w średniowieczu zbudowano ogromny zamek, będący obecnie największą atrakcją turystyczną w niezbyt ciekawym mieście. Koniecznie trzeba zwiedzić tajne pomieszczenia z okresu II wojny światowej, funkcjonujące w labiryncie zamkowych tuneli oraz wciąż stojącą rzymską latarnię. Oglądane z bliska lub z daleka słynne białe klify prezentują się równie imponująco, a ich zwiedzanie najlepiej zacząć od nabrzeża zwanego Marine Parade.

Royal Tunbridge Wells – elitarne uzdrowisko funkcjonuje od 1606 r., w którym odkryto mineralne źródło o właściwościach leczniczych Chalybeate Spring. Swoje zdrowie chętnie reperował w tym miejscu król Jerzy IV i to właśnie temu władcy poświęcone jest Georgian Festivities – lipcowe święto przyciągające turystów. Koniecznie trzeba przespacerować się promenadą handlowo-uzdrowiskową Pantiles, napić się wody w domu zdrojowym Bath Hause, zwiedzić interesujący kościół z oknami witrażowymi autorstwa Marca Chagalla w pobliskim Tudeley oraz poznać tajemnicę okolicznych zamków: Hever i Scotney.

Pałac Hampton Court – ozdobą podlondyńskiej miejscowości Molesey jest wyjątkowy pałac uchodzący za najwspanialszą rezydencję z czasów Tudorów w Anglii. Przed zwiedzaniem tego nadzwyczajnego miejsca warto zapoznać się z historią sięgającą XIII wieku i zakonu Joannitów, którzy wznieśli pierwsze budynki folwarczne. Budowę samej rezydencji rozpoczął na początku XVI wieku potężny lord-kanclerz króla Henryka VIII – Thomas Wolsey, a jego renesansowe dzieło kontynuowali kolejni władcy wydający mnóstwo środków na bogactwo wykończenia. Zwiedzanie imponujących wnętrz podzielono na kilka tras tematycznych, przechodzących między innymi przez apartamenty Henryka VIII, Wielką Salę i Kuchnię Tudorów. Dodatkowo można rozmarzyć się we wspaniałej Galerii Obrazów Renesansowych i uciąć sobie krótką drzemkę w części rekreacyjno-wypoczynkowej przepięknych ogrodów otaczających pałac. Podczas zwiedzania kompleksu warto mieć szeroko otwarte oczy, a być może uda się dostrzec ducha Henryka VIII lub którejś z jego pięknych żon, spacerującego po pustych komnatach i ogrodowych przestrzeniach.

Chatcham – ciekawostka dla pasjonatów zabytków inżynierii, którzy na zajmującej czas wycieczce mogą poznać historię najlepiej zachowanej stoczni świata, wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W stoczniowych budynkach pochodzących jeszcze z XVIII wieku urządzono muzeum Historic Dockyard poświęcone dziejom ponad 400-letniej historii Marynarki Królewskiej. Warto także wybrać się na rejs po rzece zabytkowym parowcem, a jeśli ktoś ma więcej czasu może zwiedzić fort Amherst i istniejący od XVI wieku zamek Upnor.

Portsmouth – duże miasto portowe jest przede wszystkim największą atrakcją dla miłośników historii morskiej Wielkiej Brytanii oraz przystankiem dla turystów wybierających się na wyspę Wight. Idealne dla żeglugi położenie oraz strategiczny krajobraz dostrzegli już Rzymianie, którzy na wyspie Portsea Island wznieśli pierwszą przystań, z której korzystali później również Normanowie wybierający się na podbój Wysp Brytyjskich. Karierę miasta rozwinął król Ryszard Lwie Serce, wznosząc zabudowania militarne, które stały się podwaliną portu dla jednej z największych na świecie sił morskich i bazą floty wojennej Anglii. Z tego właśnie miejsca w roku 1944, w ramach operacji „Overlord”, przeprowadzono największą w historii świata morsko-desantową inwazję na Normandię. Chociaż w Portsmouth można wyczuć kosmopolityczną atmosferę, nie jest to typowo turystyczne, nadmorskie miasto. Podróżnicy przyjeżdżają tam głównie ze względu na port i ogromną bazę Królewskiej Marynarki Wojennej. Cumuje tam wiele historycznych okrętów, wśród których na szczególną uwagę zasługuje „Mary Rose” – flagowy okręt Henryka VIII, HMS „Warrior” – pierwszy brytyjski pancernik oraz HMS „Victory”, który uczestniczył w bitwie pod Trafalgarem (1805 r.). Na zwiedzanie bazy warto zarezerwować co najmniej pół dnia, by podsumować wycieczkę zdobyciem najlepszego punktu widokowego na całym wybrzeżu – wieży Spinnaker górującej nad miastem i portem. Z przystani odpływa mnóstwo statków wycieczkowych, a miejscowe agencje turystyczne oferują dodatkowo zwiedzanie Świata Łodzi Podwodnych, fortu Spitbank oraz D-Day Museum – placówki poświęconej lądowaniu sprzymierzonych w Normandii oraz całej operacji „Overlord”. Historycznych pamiątek tego typu w mieście i okolicy jest znacznie więcej (Muzeum Królewskiej Piechoty Morskiej, zamek Portchester, zamek Southsea Castle), więc warto zastanowić się nad rezerwacją hotelu i pozostaniem w mieście na dłużej, tym bardziej że zachęca do tego georgiańska zabudowa z licznymi pubami.

Winchester – w Anglii Południowo-Wschodniej mnóstwo jest miejsc o historycznym znaczeniu, niemniej stolica hrabstwa Hampshire zajmuje w tym gronie wyjątkowe miejsce. Swoimi korzeniami miasto sięga rzymskiej osady Venta Belgarum, stolicy starożytnego królestwa Wessex oraz siedziby anglosaskich królów od czasów Alfreda Wielkiego aż do podbojów Normanów. Historia miasta jest bardzo bogata i zahacza dodatkowo o zbiór legend dotyczących króla Artura i rycerzy Okrągłego Stołu oraz o Księgę Sądu Ostatecznego, czyli cenne źródło historyczne pochodzące z czasów Wilhelma Zdobywcy (XI w.). Jak w każdym historycznym mieście Anglii, najważniejszym zabytkiem jest katedra uchodząca za najdłuższą średniowieczną budowlę świata. Potężny kościół wzniesiono między XI a XV wiekiem, dlatego w masywnej bryle można dopatrzyć się elementów architektury różnych epok. Pochowani są tam królowie żyjący w tym czasie, a zwiedzających zachwyca przede wszystkim fasada z rzeźbionymi w czarnym marmurze scenami z życia św. Mikołaja. Podczas zwiedzania można także odkryć grób słynnej pisarki Jane Austen oraz symboliczny grobowiec św. Swithuna otoczonego w średniowieczu wielkim kultem. Winchester to nie tylko sama katedra, ale również piękna starówka ze średniowieczną atmosferą obecną od wieków w wąskich uliczkach przy High Street, zastawionych w wielu miejscach ogródkami piwnymi. Warto zrobić zdjęcie zabytkowemu ratuszowi, odpocząć chwilę pod pomnikiem króla Alfreda Wielkiego i poznać działanie miejskiego młyna City Mill. Po dawnym zamku, z którego przed wiekami rządzono Anglią pozostało zaledwie jedno skrzydło zwane Great Hall, niemniej tajemniczą ciekawostką jest znajdujący się tam Okrągły Stół Króla Artura – wiszący na ścianie mebel uznany przez naukowców za ciekawe dzieło średniowiecznych fałszerzy. Dla turystów o nadmiarze czasu miejscowe punkty informacyjne polecają ciekawą wycieczkę szlakiem pieszym poprowadzonym przez podmokłe łąki wzdłuż rzeki Itchen, mijającym po drodze kilka ciekawych miejsc i ruin pamiętających czasy średniowiecza.

Southampton – drugie z najważniejszych miast portowych hrabstwa Hampshire znane jest z tzw. „podwójnego przypływu” pozwalającego cumować w porcie dużym jednostkom oraz z nowoczesnego centrum, w którym można wypatrzyć pozostałości średniowiecznej zabudowy. Miejscowy port służył licznym wyprawom wojennym oraz dziewiczym rejsom Titanica i Queen Mary II i właśnie nadmorska sceneria nadaje miastu jeszcze większego uroku. Do najstarszej części prowadzi promenada Western Esplanade, spacerując którą można podziwiać pozostałości murów obronnych, baszty i dobrze zachowaną bramę miejską Bargate. Najstarszym zabytkiem jest kościół św. Michała z XII wieku, a największe wrażenie na turystach zwiedzających miasto robi Muzeum Wnętrz z Epoki Tudorów oraz Muzeum Morskie skupione na temacie wielkich oceanicznych liniowców.

Windsor – chociaż dla turystów otwarto tylko niektóre pokoje królewskiej rezydencji, warto tam pojechać, żeby nawet z zewnątrz przypatrzyć się wspaniałemu zamkowi i uliczkom samego miasta, pełnym zabytkowych budynków. Symbolem słynnej na całym świecie królewskiej rezydencji jest okrągła wieża, na szczycie której powiewa królewska flaga, gdy monarcha przebywa w zamku. Pierwszym królem, który w XII wieku wybudował w tym miejscu zamek z kamienia był Henryk II, aczkolwiek kolejni władcy sukcesywnie przebudowywali zamkową bryłę. Turystów zachwycają potężne warownie kryjące królewskie apartamenty, sale audiencyjne i galerie pełne najznamienitszych obrazów oraz kaplica św. Jerzego z czasów Tudorów z grobami królewskimi. Obecnie jest to największy, zamieszkiwany zamek na świecie, po alejach którego zwiedzający mogą spacerować i podziwiać niektóre pomieszczenia.

Oksford – stolica hrabstwa Oxfordshire znana jest głównie z legendarnego Uniwersytetu Oksfordzkiego, niemniej samo miasto może turystom zagwarantować kilka ciekawych miejsc godnych uwagi. Na Oksford składa się ładne otoczenie, harmonijne połączenie średniowiecznej architektury z zabytkami kościelnymi oraz przepiękne ogrody nad Tamizą, zawsze pełne wypoczywających studentów. Czasy osadnictwa sięgają IX w. i związane są z istnieniem rzecznej przeprawy dla wołów (dosłownie „ox” – wół, „ford” – bród). Później powstało klasztorne centrum edukacyjne, wzniesiono rezydencję królewską oraz katedrę. Sam uniwersytet zaczął się rozwijać w czasie, kiedy Henryk II zakazał żakom studiowania w Paryżu. Uczelnia szybko zyskała znaczenie w średniowiecznej Europie, a status jednego z najbardziej elitarnych uniwersytetów świata utrzymuje do dziś. Miasto zasłynęło także fabryki samochodów produkującej legendarnego Mini Morisa, króluje wśród najchętniej odwiedzanych miast Anglii i jest często wykorzystywane jako sceneria w filmach. Koniecznie trzeba zobaczyć sam uniwersytet, którego gmachy w kolorze miodu zajmują rozległą przestrzeń starówki. Spacer pomiędzy uniwersyteckimi budynkami to prawdziwa podróż po wielu epokach reprezentowanych przez różne style architektoniczne, przypominające często architekturę sakralną. Uniwersytet podzielony jest na kolegia, w których mieszczą się poszczególne instytucje uczelniane. Miejscowi przewodnicy skupiają się przeważnie na najważniejszych budynkach, więc jeśli ktoś chce szczegółowo poznać historię całego kompleksu, powinien zwiedzać na własną rękę, najlepiej w towarzystwie studenckiej elity zaznajomionej w temacie. Osią trasy jest High Street, mijająca po drodze najbardziej znane Kolegium Królowej, Kolegium Uniwersyteckie, Kolegium Merton, Kolegium Magdaleńskie, średniowieczne domy, ogród botaniczny i niekończące się budynki uniwersyteckie. Jeżeli ktoś nie dysponuje dużą ilością czasu, może zajść do Oksford Story, gdzie na multimedialnej wystawie przedstawiona jest historia uniwersyteckiego miasta w pigułce, aczkolwiek pasjonujące są także pozostałe muzea, uniwersyteckie świątynie i puby znane z wielowiekowych, studenckich tradycji. Turyści korzystający z rozbudowanej bazy noclegowej biorą także udział w licznych wydarzeniach kulturalnych o znaczeniu regionalnym i międzynarodowym.

Pałac Blenheim – w pobliżu miejscowości Woodstock znajduje się największa rezydencja arystokratyczna w Anglii, która imponuje barokowym przepychem i historią związaną z dziejami Wysp Brytyjskich. Monumentalna posiadłość została zbudowana na początku XVIII wieku i swoją nazwę zawdzięcza miejscu zwycięskiej bitwy stoczonej z Francuzami. Pałac łączy w sobie funkcje domu mieszkalnego, pomnika narodowego i mauzoleum, z wnętrzami uświetnionymi najróżniejszymi dziełami sztuki. Przysłowiową „wisienka na torcie” jest zakończenie zwiedzania w pałacowych ogrodach i potężnym parku krajobrazowym o wielkim znaczeniu estetycznym, wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i mającym w założeniu odwzorowywać pole bitwy pod Blenheim. Warto także pamiętać, że w rezydencji przyszedł na świat potomek księcia Marlborough – Winston Churchill – słynny polityk i brytyjski premier, pochowany po śmierci w pobliskim St. Martin Church w Bladon.

Klify South Downs – wielu turystom angielskie wybrzeże kojarzy się białymi wysokimi klifami wyglądającymi złowrogo, ale pięknie na tle błękitnego morza i nieba. Klify South Downs należą do najpiękniejszych na wybrzeżu i każdego roku przyciągają tysiące zwiedzających. Białe skały najefektowniej prezentują się podczas przypływu lub sztormów, gdy woda z impetem rozbija się o kamieniste plaże. Najchętniej odwiedzanym miejscem znanym z pocztówek jest Beachy Head – kredowe urwisko niedaleko miasta Eastbourne, gdzie z kremową barwą skalnych ścian kontrastuje ustawiona w morzu latarnia morska. Drugim miejscem widokowym, urozmaiconym dodatkowo zakolami rzeki Cuckmere są klify Seven Sisters, wyglądające niesamowicie zarówno z samych szczytów, jak i z kamienistych plaż znajdujących u ich stóp. Rozległa panorama i wysokie urwiska są doskonałym tematem fotograficznym i podczas zdobywania budzą najwspanialsze turystyczne emocje.

Wyspa Wight – tak efektownej linii brzegowej próżno szukać na europejskich wybrzeżach. Niewielkie terytorium kształtem przypomina diament, ale z nieoszlifowanymi krawędziami stworzonymi przez poszarpane klify. Na równi z pięknymi krajobrazami turyści stawiają bazę noclegową kilku kurortów, piękne plaże mieniące się złotym kolorem drobnego piasku oraz świetnie przygotowane szlaki piesze i rowerowe. Swoją rezydencję miała tam królowa Wiktoria, a do najciekawszych miejsc należy zamek Carisbrooke, kolorowe klify zatoki Alum oraz wyostrzone wzgórza wapienne The Needles. Obecnie głównym źródłem utrzymania jest na wyspie turystyka, a turyści korzystają najczęściej z uroków miejscowości: Ryde (ważny port, piaszczyste plaże i piękny widok na Anglię), Brading (ruiny rzymskiej willi, ciekawy ratusz i najstarszy budynek na wyspie z różnymi wystawami), Sandown (najbardziej słoneczne plaże Wielkiej Brytanii, wystawa dinozaurów, ogród zoologiczny), Ventor (świetne knajpy, punkty widokowe, ogród botaniczny). W każdym zakątku wyspy znajduje się jakaś ciekawostka, więc więcej niż jeden dzień można poświęcić na zwiedzanie przylądka św. Katarzyny z latarnią morską, klifów nad zatoką Freshwater, szlaku Tennyson wyznaczonego w fantastycznej scenerii, Yarmouth z ciekawym zamkiem, Cowes znanego z organizacji międzynarodowych regat i wspomnianej rezydencji królowej Osborne Hause.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Sheffield Park – głównym wabikiem na turystów są wspaniałe angielskie ogrody leżące około 30 km na północ od Bringhton. Są to dzieła najwybitniejszych w Anglii twórców założeń parkowych, którym towarzyszą malownicze zbiorniki wodne, sadzawki i specjalnie rozplanowane alejki. W skład parku wchodzą wspaniałe ogrody Wakehurts Place podzielone na strefy tematyczne, ogrody Nymans urządzone wokół ruin pochodzących z czasów Tudorów oraz ogród w Leonardslee położony w dolinie urozmaiconej stawami.

Park Narodowy New Forest – Southampton i miejscowość Lyndhurt są najlepszymi bazami wypadowymi do wspaniałego parku, którego głównym zadaniem jest ochrona wrzosowisk i starodrzewu. Najprzyjemniejszą formą zwiedzania jest wycieczka rowerowa, zahaczająca o najsłynniejszy Dąb Rycerstwa, nasadzenia z czasów królowej Wiktorii – Ornamental Drives oraz rozmaite ostoje dzikich zwierząt. Warto także zajrzeć do kilku okolicznych miejscowości, z których każda wyróżnia się jakąś ciekawostką. W Beaulieu warto zwiedzić opactwo Cystersów i National Motor Museum, miejscowość Buckler’s Hard może pochwalić się Muzeum Morskim dokumentującym historię szkutnictwa, natomiast z Lymington można wyruszyć na wyspę Wight.

Dolina „Białego Konia” – ponad wsią Uffington znajdują się kredowe wzgórza, na których ludzie w I w. p.n.e. wyryli w skałach figurę potężnego „białego konia” najlepiej widocznego z lotu ptaka. Po Stonehenge i Avebury jest to najważniejszy zabytek archeologiczny Anglii. O tym oraz innych prehistorycznych ciekawostkach można dowiedzieć się w starym miasteczku Wantage, w Vale and Downland Museum oraz na specjalnej trasie rekreacyjno-edukacyjnej Ridgeway National Trail. W okolicy znajduję się też inne ciekawe miejsca: Smocze Wzgórze, pod którym zgodnie z miejscowymi legendami pochowany jest smok oraz zamek Uffington w postaci historycznego grodziska z epoki żelaza. O szczegółowym przebiegu trasy najlepiej informują lokalne punkty informacyjne.

Wzgórza North Downs – jedno z najbardziej malowniczych miejsc położonych w bliskim sąsiedztwie Londynu. Jeżeli ktoś chce wypocząć na łonie przyrody i aktywnie spędzić czas, powinien zobaczyć wijący się między kredowymi wzgórzami przełom rzeki Mole, zdobyć wzgórze Box Hill oraz zawitać do winnicy Denbies, by podrażnić kubki smakowe najlepszym winem w Anglii.

Wyspa Thanet – w północno-wschodniej części hrabstwa Kent znajduje się zakątek chętnie odwiedzany podczas weekendów przez londyńczyków. Za czasów rzymskich była to jeszcze wyspa, która na przestrzeni wieków połączyła się na stałe z lądem. Turystów ujmują tam przede wszystkim kredowe klify tworzące malowniczą scenerię z rozbijającymi się o nie falami oraz piaszczyste plaże, na których można poleniuchować w letnie dni. O miejsca noclegowe najlepiej pytać w kurortach Margate, Ramsgate, Broadstairs i Birchington, a wolny czas warto spędzić na zwiedzaniu muzeum im Karola Dickensa, które poświęcone jest właśnie temu pisarzowi oraz Ramsgate Maritime Museum w wieloma atrakcjami towarzyszącymi.

Norwich – stolica Anglii Wschodniej, będąca siedzibą Uniwersytetu Anglii Wschodniej i pięknym średniowiecznym miastem z flamandzkimi tradycjami tkackimi i nieco senną atmosferą, co jednak wcale nie przeszkadza zwiedzaniu ciekawych miejsc. Na wysokich wzgórzach w zakolu rzeki Wensum rozciąga się malownicza starówka z labiryntem uliczek prowadzących do najbardziej uderzającej budowli – katedry normańskiej Norwich Catedral, której wznoszenie rozpoczęto w stuleciu XI, a zakończono w wieku XV wysoką iglicą sięgającą 96 m wysokości. Turyści zwiedzający zabytek zwracają głównie uwagę na kolor kamienia wapiennego, wysokość nawy głównej ze znakomitym sklepieniem, najdłuższe krużganki w Anglii, system kaplic i przypory sprawiające złudzenie, jakby katedra niczym statek, żeglowała w znanym tylko sobie kierunku. Zauroczyć potrafi także wnętrze pełne zabytków sztuki sakralnej oraz XIV-wieczny ołtarz przedstawiający sceny Męki Pańskiej. Norwich doskonale nadaje się do spacerów. Wokół katedry wznoszą się liczne budynki z czasów Tudorów, imponująca brama Erpingham Gate, oraz brama Pull’s Ferry. Najciekawszą uliczką jest Elm Hill i tam spacerując po bruku można zatrzymywać się co chwilę w przyjemnym pubie, antykwariacie, sklepie z pamiątkami lub warsztacie jakiegoś rzemiosła. Warto także zajrzeć do ozdobionego elementami secesyjnymi pasażu Royal Arcade oraz na ożywiony Market Place zastawiony kolorowymi stoiskami bazaru. W zasięgu wzroku znajduje się kilka zabytkowych świątyń oraz niezbyt interesujący z zewnątrz, ale pasjonujący wewnątrz Norwich Castle, czyli XII-wieczna warownia z pokaźnymi zbiorami muzealnymi dotyczącymi między innymi najazdów wikińskich i epoki anglosaskiej. Warto także zajrzeć do nowoczesnej galerii Forum, gdzie można odbyć pasjonującą podróż po Norwich sprzed 2 tys. lat i zrobić ciekawe zakupy. Wizytę w mieście najlepiej zamknąć spacerem wzdłuż rzeki po promenadzie służącej niegdyś jako linia obronna grodu, a skutki zmęczenia złagodzić wizytą w starym pubie o wielowiekowej tradycji przy Bishopgate.

Saint Albans – jedno z najciekawszych miejsc pod względem turystycznym, które położone jest na obrzeżach Londynu i stanowi świetny cel krótkiej wycieczki. Aby zrozumieć fenomen Saint Albans, warto zapoznać się z historią sięgającą czasów rzymskiej osady Verulamium, której pozostałości są jedną z głównych atrakcji. Turyści mogą obejrzeć mozaiki podłogowe, znaleziska archeologiczne zgromadzone w muzeum oraz spacerować między ruinami teatru rzymskiego i fragmentami murów. Późniejsza historia miasta świadczy o wysokiej randze w średniowieczu i związana jest z losami rzymskiego rycerza o imieniu Alban, który około roku 209 n.e. ukrył w Verulamium chrześcijańskiego duchownego, za co stracił życie i stał się męczennikiem wyniesionym prze z Kościół na ołtarze. Wydarzenie zapoczątkowało powstanie opactwa św. Albana i budowę katedry będącej dzisiaj najważniejszym zabytkiem regionu. W świątyni ukończonej w XI wieku złożono relikwie świętego, a jego kult znacznie wpłynął na późniejszą rozbudowę Saint Albans. Katedra przetrwała do dziś i potrafi wzbudzić uznanie potężną nawą główną, wnętrzem pełnym zabytkowych elementów z najróżniejszych epok i interesującymi freskami. Za ołtarzem głównym znajduje się grób św. Albana będący celem pielgrzymów ze wszystkich stron Anglii (w rzeczywistości wiktoriańska rekonstrukcja). Jeżeli kogoś nie interesują kościelne przestrzenie związane z mrokami średniowiecza, może wspiąć się na stojącą przy rynku wieżę Clocktower i spojrzeć z góry na historyczną ulicę High Street, a być może wypatrzy jeden z najstarszych pubów w Anglii – Ye Olde Fighting Cocks na Abbey Mill Lane.

Woburn – niewielka miejscowość w hrabstwie Bedfordshire nie leżałaby na turystycznych szlakach, gdyby nie wspaniała rezydencja Woburn Abbey położona na obszarze ogromnego parku poprzecinanego ciekawymi szlakami pieszymi. Wycieczka po wielkiej posiadłości zbudowanej w XVIII wieku dla rodziny Russelów pozwala zobaczyć złocone sufity oraz sale uświetnione obrazami wybitnych malarzy (Rubensa, van Dycka, Canaletta) i portretami Elżbiety I w całej okazałości. Wielu turystów z małymi dziećmi przyjeżdża także do Woburn dla wspaniałego Park Safari zajmującego rozległe przestrzenie zamieszkiwane przez czujące się jak u siebie rzadkie gatunki jeleni, nosorożce, antylopy, żyrafy i inne egzotyczne zwierzęta. Teren jest duży i ogrodzony, więc można się po nim poruszać własnym autem bez obawy, że jakiś groźny zwierz zajrzy do środka przez otwarte okno. W pobliżu przebiega także długodystansowy szlak turystyczny Icknield Way.

Colchester – reklamowane jako najstarsze miasto założone prze Rzymian w Wielkiej Brytanii – Colchester jest wyjątkowym miejscem, w którym duch starożytności unosi się w zabytkach o dużym znaczeniu historycznym. Pierwsze ślady osadnictwa wskazują na V w. p.n.e. oraz na późniejszą osadę celtycką plemienia Trinowantów. Pierwsza forteca otoczona przez bagniste doliny rzek stała się około 60 r. n.e. ośrodkiem antyrzymskiego powstania i z tego właśnie okresu pochodzi największa w Anglii rzymska brama miejska i zachowane resztki rzymskich murów miejskich, które mieszkańcy opuścili na rzecz rozwijającego się Londynu. Z późniejszego okresu pochodzi zamek Colchester postawiony na planie czworokąta w XI stuleciu. Wnętrze warowni nie mającej sobie równych w tej części Anglii wypełnia ekspozycja muzealna, a z przewodnikiem można zwiedzić mroczne podziemia będące tak naprawdę fundamentami autentycznej rzymskiej świątyni. Po zwiedzaniu najlepiej przespacerować się przyjemną uliczką High Street do efektowanego ratusza i dalej do tzw. dzielnicy holenderskiej, którą w XVI wieku wypełniały warsztaty tkactwa flamandzkiego. Warto także wiedzieć, że w Colchester powstał znany brytyjski zespół muzyczny Blur, aktor Klaus Kinski  był jeńcem wojennym tamtejszego więzienia, a była premier Margaret Thatcher pracowała jako naukowiec.
Dolina Stour – do angielskiej „krainy malarzy” powinni zajrzeć wszyscy miłośnicy angielskiego malarstwa różnych epok. Na brzegach malowniczo położnej rzeki Stour widać pagórki z rozrzuconymi wioskami, które upodobali sobie najlepsi angielscy pejzażyści oraz XIV-wieczni sukiennicy, po których pozostały niewielkie miejscowości nazwane „wełnianymi miasteczkami”. Z pewnością warto zwiedzić East Bergholt – rodzinną miejscowość znanego w Anglii malarza Johna Constable’a, w której ulokowano poświęcone artyści muzeum i można wypatrzeć pejzaże znane z najwybitniejszych dzieł. Dedham i Nayland są tłem dla innych znanych obrazów, a Sudbury znane z powieści wybitnego pisarza Karola Dickensa, jest także rodzinnym miastem ważnego pejzażysty Thomasa Gainsborugha. Najlepszym przykładem „wełnianego miasteczka” jest Lavenham z szachulcowymi domami i zabytkowymi kościołami, z kolei na ulicach Hadleigh nadal można wyczuć średniowieczną atmosferę i zobaczyć drewniano-murowany ratusz.

Cambridge – stolica jednego z podstawowych hrabstw Anglii – Cambridgeshire, rywalizuje z Oksfordem nie tylko w zawodach wioślarskich, ale także w rankingu na najpiękniejsze miasto tej części Wielkiej Brytanii. Już przy pierwszym kontakcie z Cambridge nasuwa się romantyczny obraz subtelnej zabudowy, często spowitej mgłą, z której niespodziewanie wyłaniają się kontury wież kościelnych, uniwersyteckie gmachy, komin największej kliniki uniwersyteckiej w Anglii i studenci zmierzający rowerami na wykłady. Nie ma tam żadnej dzielnicy przemysłowej i blokowisk, a sielska atmosfera udziela się wszystkim zwiedzającym, uczącym się, przesiadującym w pubach i robiącym zakupy. Rok studencki dzieli się w Cambridge na trzy semestry, najważniejszym świętem jest May balls, a w gąszczu wszystkich kolegiów trudno odnaleźć się nawet sędziwym rektorom. Powszechnie uważa się że uniwersytet założyli tzw. „uciekinierzy z Oksfordu” , którzy opuścili znienawidzone „Other Place” na skutek nieporozumień religijnych i konfliktów z mieszkańcami. Nazwa miasta pochodzi od rzeki Cam, nad którą wzniesiono wiele mostów ozdabiających współcześnie zacienione promenady, zawsze pełne spacerujących, rozmarzonych młodych ludzi i turystów poszukujących najciekawszych atrakcji. A takich w Cambridge nie brakuje. Gęste i nieregularne centrum stanowi pewnego rodzaju zaskoczenie, ponieważ niemalże wszystkie zabudowania uniwersyteckie mają średniowieczną przeszłość. Punktem wyjścia jest przeważnie ulica Kings’s Parade, wzdłuż której ciągnie się najwięcej interesujących budowli i tam spaceruje najwięcej żaków. Większość kolegiów została wzniesiona między XIII a XIV wiekiem, a do najbardziej znanych należą: Kolegium Królewskie z historycznie ważną kaplicą Kings’s College, przed którą zawsze ustawiają się tłumy, Senat, w którym odbywa się uroczyste wręczanie dyplomów i ceremonie, najstarsze Kolegium Gonville’a i Caiusa, Kolegium Trójcy Świętej z gmachem Nevile’s Court, w którym pracował Isaak Newton i szereg innych kolegiów o wielowiekowych tradycjach. Ponadto pozytywnie przytłoczyć może ilość ciekawych muzeów z wyjątkowymi i unikalnymi kolekcjami najznamienitszych artystów różnych epok. Centrum miasta wypełniają połacie zieleni i kanały rzeczne, po rzece można pływać łodziami, a przy Jesus Lock warto przyjrzeć się załogom wioślarskim trenującym przed słynnymi regatami Oksford – Cambridge.

Duxford – specjalnymi autobusami z Cambridge można dojechać do niezwykle pasjonującego muzeum lotnictwa, w którym miłośnicy samolotów i militariów mogą spędzić przyjemne popołudnie. Z muzealnego terenu podczas II wojny światowej startowały eskadry spitfire’ów RAF-u, a obecnie znajduje się tam największy w Europie zbiór wojskowych i cywilnych samolotów, pojazdów naziemnych, łodzi podwodnych i helikopterów. Warto z ciekawości zobaczyć jak wyglądał legendarny Concorde czy bombowiec Vulcan B2, a także obejrzeć pokazy lotnicze Duxford Air Show.

Ely – na skraju rozległego płaskowyżu Fenland wystrzeliwuje w powietrze olbrzymia romańsko-gotycka katedra z XI-XIV wieku. Pełna gracji i niesamowitości konstrukcja przypominająca królewską koronę, charakteryzuje się czworoboczną wieżą dominującą nad rozległym krajobrazem i pięknym, średniowiecznym miasteczkiem z kilkusetletnimi domostwami. Chociaż czasy reformacji pozbawiły katedrę cennego wyposażenia, na uwagę zasługuje architektura wnętrza oraz przylegająca do świątyni dzielnica katedralna. Po zwiedzaniu gościnne herbaciarnie na High Street zapraszają na aromatyczny napój stawiający na nogi jak kawa.

Norfolk Broads – magiczny park narodowy obejmujący swoim zasięgiem rozlewiska rzek Yare, Waveney i Bure, które od kilku wieków są ostoją dzikich ptaków. Lokalne agencje turystyczne organizują wycieczki łodzią po kanałach rzecznych i szlakach żeglownych, chociaż do trudno dostępnych zakątków najlepiej dotrzeć z lornetką pieszo lub rowerem.

Najczęściej Zadawane Pytania

Kiedy najlepiej wybrać się do Londynu?
Podobnie jak w całej Europie najlepszymi miesiącami na zwiedzanie Anglii są: maj i czerwiec z najdłuższymi dniami oraz wrzesień. Na najwięcej słońca można tam liczyć w lipcu i sierpniu, kiedy na plażach pojawiają się turyści najchętniej wypoczywający na wybrzeżu. Okres wakacyjny nie grozi jakąś szczególną spiekotą ze względu na położenie geograficzne i chłodny klimat (temperatury powyżej 26°C uważane są za upalne), a poszczególne zabytki można właściwie zwiedzać przez cały rok, z wyjątkiem grudnia i stycznia, kiedy jest nieprzyjemnie i wietrznie. Zimą jednak warto zwiedzać liczne muzea, które nie są zatłoczone, a ceny noclegów poza sezonem znacznie niższe. Należy jednak pamiętać, że fronty atmosferyczne w ciągu roku mogą powodować częste wahania temperatur, silne wiatry (wczesna wiosna i jesień), zmiany ciśnienia, mgły i częste opady deszczu. Większe miasta mają swój mikroklimat, z reguły cieplejszy i bardziej suchy niż otaczający je obszar.

Londyn dla turystów jest atrakcyjny przez cały rok, gdyż praktycznie w każdym tygodniu odbywają się ciekawe koncerty, wydarzenia kulturalne, festiwale i imprezy o charakterze rozrywkowym. Życie kulturalne koncentruje się głównie w takich miejscach jak Royal Albert Hall, Royal Festival Hall, Royal Opera Hause, Royal National Theatre czy O2 Arena. Przed wyjazdem warto zapoznać się z bieżącymi wydarzeniami, by przy okazji poznać smak prawdziwej zabawy i rozrywki. Do najbardziej znanych wydarzeń należą: jedna z największych imprez ulicznych na świecie Nothing Hill Carnival (VIII), BFI London Film Festival (X), Carnival de Cuba (VI), The Proms i London Jazz Festival (XI).

Jaka waluta obowiązuje w Anglii?
Walutą Anglii jest funt brytyjski (GBP), 1 GBP = 100 pensów. Dla turystów z Europy jest to stosunkowo drogi kraj z wysokimi kosztami utrzymania i cenami za wstępy do placówek muzealnych itp. (większość muzeów jest jednak bezpłatna, co może rekompensować koszty pobytu).  Ceny zależą także od standardu mieszkania oraz okolicy, w której się przebywa. W wielu miejscach, szczególnie w dużych miastach, można płacić euro po uśrednionym kursie.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Londynie?
Świetnie zaopatrzone angielskie sklepy oferują mnóstwo ciekawych pamiątek, które warto przywieźć z wakacyjnych wojaży. Wybór pamiątek zależy przede wszystkim od gustu i zasobności portfela. Do standardowych pamiątek należą miniaturki znanych symboli angielskich (Big Ben, gwardzista królowej, piętrowy autobus, taksówka, budka telefoniczna), kubki oraz koszulki z charakterystycznymi emblematami (np. logo metra lub słynny napis „mind the gap”), czajniki w kształcie zabytków, magnesy na lodówkę, zapalniczki z flagą Anglii, bluzy z napisem „England”. Z Anglią kojarzy się także najlepsza herbara earl grey, piwo porter, tradycyjny hełm policyjny oraz tkaniny tweedowe (szkockie tkaniny wełniane) i tartan (tkanina o kraciastym wzorze utworzona z krzyżujących się pasów). Popularnością mogą cieszyć się takie ubrania jak: niezniszczalne swetry z wyspy Fair w archipelagu Szetlandów, kurtki firmy Barbour, Burberry oraz militarne typu Flyers, kalosze Hunter oraz buty Dr. Martens.

Bez wątpienia Londyn jest jednym z największych miast handlowych świata, dlatego ze znalezieniem ciekawych pamiątek nie będzie problemu. Wystarczy rozejrzeć się tylko za jakimś sklepem w miejscu chętnie odwiedzanym przez turystów. Mnóstwo sklepów znajduje się przy zatłoczonej Oxford Street i Regent Street, natomiast do najciekawszych targowisk należą: Camden, Greenwich, Petticoat Lane i Portobello Road. Turyści o zasobnych portfelach mogą wybrać się do słynnego Harodsa przy Knightsbridge i Harvey Nichols, niemniej mnóstwo tanich ciekawostek można znaleźć w Chinatown i dzielnicy Soho. Niemal na każdej głównej ulicy można znaleźć sklep z typowymi dla Londynu pamiątkami – przykładowo wokół Piccadilly Circus znajduje się mnóstwo sklepów z wieloletnimi tradycjami i tam można zostawić mnóstwo funtów.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Jaki czas obowiązuje w Anglii?
W Anglii od czasu polskiego odejmujemy 1 godzinę.

Jak poruszać się po Londynie?
Poruszanie się po Londynie jest niełatwym, ale bardzo ciekawym doświadczeniem. Najlepiej jest korzystać z komunikacji miejskiej, gdyż miasto uchodzi za nieustannie zakorkowane i przemieszczanie autem bywa prawie niemożliwe. Londyn dysponuje kilkoma portami lotniczymi, położonymi na przedmieściach albo poza granicami miasta, które są dobrze skomunikowane z centrum za sprawą metra, kolei naziemnej i pociągów podmiejskich. Metro nazywane potocznie „The Tube” dysponuje kilkunastoma liniami i jest najlepszym sposobem pokonywania dużych odległości, co w Londynie jest wręcz konieczne. Każda stacja oznakowana jest bardzo wyraźnie i charakteryzuje się wyrazistym logo. Opłaty są zróżnicowane w zależności od strefy, dlatego w przypadku planowanych kilku przejazdów warto wykupić przykładowo bilet na cały dzień. Przy krótszych odległościach można skorzystać z charakterystycznej czarnej taksówki „black cabs” lub wybrać się na przejażdżkę dwupiętrowym czerwonym autobusem „double-decker”, najlepiej legendarnej marki Routemaster. Po centrum kursują także specjalne autobusy turystyczne „tour buses” z otwartym górnym pokładem, z którego można podziwiać poszczególne atrakcje. Turyści najchętniej zaglądają do dzielnic: City, Westminster, Chelsea, West End, Holborn i Maryleborn, więc takimi wskazówkami należy kierować się w ogólnej orientacji. Nie ma też jasno sprecyzowanego centrum, dlatego za punkty orientacyjne najlepiej jest wybrać Trafalgar Square lub Piccadilly Circus. Do wielu ciekawych miejsc można dojechać tramwajem lub kolejką DRL (Docklands Light Railway), a także dopłynąć statkiem wycieczkowym po Tamizie. Intensywny ruch pociągów sprawia, że Londyn jest sercem kolei brytyjskich, więc nie ma żadnego problemu, żeby wydostać się z miasta do wybranej atrakcji turystycznej.

Jakie są ograniczenia celne w Anglii?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.

Jakie dokumenty są potrzebne w razie konieczności skorzystania ze służby zdrowia w Anglii?
W nagłych przypadkach turyści z Polski objęci są w Wielkiej Brytanii bezpłatną podstawową opieką medyczną. Świadczenia medyczne są na najwyższym światowym poziomie i nie ma problemu z dostępem do jakichkolwiek leków. Opłaca się jednak wykupić polisę ubezpieczenia podróżnego, która w razie potrzeby umożliwi pokrycie kosztów bardziej zaawansowanego leczenia i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić. Przed wyjazdem za granicę dobrze jest jednak w oddziale wojewódzkiego NFZ złożyć wniosek o wydanie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest dowodem posiadania takiego ubezpieczenia. Szczegółowe informacje: www.ekuz.nfz.gov.pl i www.nfz.gov.pl

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.

Ważne informacje MSZ

Dokumentem uprawniającym do pobytu na terenie Wielkiej Brytanii jest ważny dowód osobisty lub paszport (o ile nie posiadamy dowodu). Obowiązują te same co w innych krajach Unii Europejskiej przepisy dewizowe oraz nie ma obowiązku meldunkowego, jeżeli pobyt na terenie kraju nie przekracza 90 dni.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasad i konsulatów Wielkiej Brytanii www.londyn.msz.gov.pl

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
Wielka Brytania, Londyn, 47 Portland Place, W1B 1JH
Tel.: +44 2072913543 Tel.: +44 2072913520 Tel.: +44 2072913914 Tel.: +44 2072913900 Tel.: +44 2072913934 Faks: +44 2072913576 Faks: +44 2072913575
london@msz.gov.pl
www.londyn.msz.gov.pl
Telefon dyżurny po godzinach pracy placówki: +44 7939594278

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Instytut Polski w Londynie (Instytut Kultury Polskiej)
Wielka Brytania, Londyn, Swan House, 52-53 Poland Street, W1F 7LX
Tel. dyżurny: +442032062004
london.pci@instytutpolski.org.uk
www.polishculture.org.uk

Wydział Konsularny Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie
Wielka Brytania, Londyn, 73 New Cavendish Street, W1W 6LS
Tel.: +44 2072913900 Tel.: +44 2072913934 Tel.: +44 2072913914 Tel. dyżurny: +44 7939594278 Faks: +44 2073232320
londyn.konsulat@msz.gov.pl
www.londyn.msz.gov.pl

Wyspa Man

Wyspy Normandzkie

Yorkshire

Anglia: Anglia Płd. - Wsch. , Anglia Płd. - Zach. , Anglia Pn. - Wsch. , Anglia Pn. - Zach. , Anglia Śr. - Wsch. , Anglia Śr. - Zach. , Anglia Wschodnia , Kornwalia , Londyn , Wyspa Man , Wyspy Normandzkie , Yorkshire

Wybierz region Anglia Płd. - Wsch. , Anglia Płd. - Zach. , Anglia Pn. - Wsch. , Anglia Pn. - Zach. , Anglia Śr. - Wsch. , Anglia Śr. - Zach. , Anglia Wschodnia , Kornwalia , Londyn , Wyspa Man , Wyspy Normandzkie , Yorkshire